USŁUGI REHABILITACYJNE
Jednym z ważniejszych problemów w opiece nad chorym w domu jest kwestia rehabilitacji. Osoba chora, niesamodzielna, wymagająca opieki, wymaga także umiejętnej aktywizacji ruchowej. To kwestia nie tylko poprawy sprawności fizycznej, ale i ogólnego stanu zdrowia.
Nierzadko wydaje nam się, że usprawnianie i rehabilitacja jest dodatkiem do opieki, tymczasem aktywizowanie ruchowe chorego - oczywiście dostosowane do jego możliwości - stanowi istotny czynnik wpływający na cały organizm. Proces chorobowy sam w sobie osłabia siły witalne i możliwości działania chorego. Ciągłe przebywanie w domu, siedzący tryb życia lub konieczność leżenia w łóżku, jeszcze bardziej pogarszają stan pacjenta.
Brak ruchu - choćby w najprostszej postaci - staje się przyczyną osłabienia możliwości ruchowych. Konsekwencje nie tylko w mięśniach.
...stawiamy na nogi
Brak aktywizujących bodźców wywołuje szereg negatywnych konsekwencji.
1. Osłabia układ mięśniowo-szkieletowy: prowadzi do zaników mięśniowych i odwapnienia kości,
2. Wpływa negatywnie na układ oddechowo-krążeniowy, obniżając wydolność, upośledzając krążenie obwodowe i powodując obrzęki,
3. Brak stymulacji układu nerwowego prowadzi do stopniowego pogorszenia koordynacji ruchowej,
4. Bezruch wpływa także negatywnie na trawienie i przyswajanie pokarmu, może też utrudniać oddawanie moczu i stolca,
5. Brak aktywności rodzi także apatię i przyczynia się do pogorszenia nastroju.
Szczególnie w chorobach przewlekłych i postępujących bardzo ważne jest, aby umiejętnie aktywizować chorego, stawiać przed nim odpowiednio dobrane zadania, zachęcać do działania. W ten sposób możemy pobudzać organizm do reagowania i stopniowej rekonwalescencji lub przynajmniej skutecznie opóźniać postęp choroby.
1. Osłabia układ mięśniowo-szkieletowy: prowadzi do zaników mięśniowych i odwapnienia kości,
2. Wpływa negatywnie na układ oddechowo-krążeniowy, obniżając wydolność, upośledzając krążenie obwodowe i powodując obrzęki,
3. Brak stymulacji układu nerwowego prowadzi do stopniowego pogorszenia koordynacji ruchowej,
4. Bezruch wpływa także negatywnie na trawienie i przyswajanie pokarmu, może też utrudniać oddawanie moczu i stolca,
5. Brak aktywności rodzi także apatię i przyczynia się do pogorszenia nastroju.
Szczególnie w chorobach przewlekłych i postępujących bardzo ważne jest, aby umiejętnie aktywizować chorego, stawiać przed nim odpowiednio dobrane zadania, zachęcać do działania. W ten sposób możemy pobudzać organizm do reagowania i stopniowej rekonwalescencji lub przynajmniej skutecznie opóźniać postęp choroby.
Nasi rehabilitanci = sukces naszych Pacjentów
Ważna jest aktywizacja i motywowanie osoby chorej do możliwie maksymalnej samodzielności. Wielu opiekunów - w odruchu troski o bliską osobę - stara się wyręczać chorego w czynnościach samoobsługowych i w ten sposób, niestety, ogranicza jego aktywność. Często takie zachowanie pogarsza stan zdrowia osoby chorej i jeszcze bardziej uzależnia ją od pomocy otoczenia.
Pomoc fizjoterapeuty jest w takich sytuacjach bardzo ważna, aby pokazać opiekunom jak pomagać choremu i wspomagać jego samodzielność. I tym samym, odciążać opiekunów w codziennych obowiązkach.
Pomoc fizjoterapeuty jest w takich sytuacjach bardzo ważna, aby pokazać opiekunom jak pomagać choremu i wspomagać jego samodzielność. I tym samym, odciążać opiekunów w codziennych obowiązkach.
Rehabilitacja neurologiczna
Rehabilitacja neurologiczna to zespół działań rehabilitacyjnych ukierunkowanych na poprawę stanu Pacjentów dotkniętych udarem, urazem czaszkowo-mózgowym i innymi schorzeniami neurologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane czy choroba Parkinsona.
Ideą neurorehabilitacji jest przywrócenie Pacjentowi wszystkich funkcji, które zostały utracone w wyniku choroby. Gdy nie jest to możliwe, rehabilitant ma za zadanie nauczyć Pacjenta innych strategii ruchowych tak, by radził sobie na co dzień mimo niepełnosprawności.
Akceptacja ograniczeń wynikających z choroby bywa kluczowa w dalszym procesie leczenia. Podczas procesu neurorehabilitacji ważne jest również utrzymanie tych funkcji mózgu, które nie uległy uszkodzeniu. Ich regularna stymulacja ma zapobiegać ewentualnemu pogorszeniu się stanu Pacjenta.
Pracujemy najskuteczniejszymi metodami neurorehabilitacyjnymi.
Ideą neurorehabilitacji jest przywrócenie Pacjentowi wszystkich funkcji, które zostały utracone w wyniku choroby. Gdy nie jest to możliwe, rehabilitant ma za zadanie nauczyć Pacjenta innych strategii ruchowych tak, by radził sobie na co dzień mimo niepełnosprawności.
Akceptacja ograniczeń wynikających z choroby bywa kluczowa w dalszym procesie leczenia. Podczas procesu neurorehabilitacji ważne jest również utrzymanie tych funkcji mózgu, które nie uległy uszkodzeniu. Ich regularna stymulacja ma zapobiegać ewentualnemu pogorszeniu się stanu Pacjenta.
Pracujemy najskuteczniejszymi metodami neurorehabilitacyjnymi.
Metoda PNF - czyli torowanie nerwowo mięśniowe
Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła mięśni, zakres ruchu, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała.
Wskazania:
NEUROLOGICZNE:
1. przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu
2. wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi
3. wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu
4. stwardnienie rozsiane (SM)
5. choroba Parkinsona
ORTOPEDYCZNE
1. pacjenci pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej
2. choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne)
3. złamania tkanki kostnej
4. uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych
5. zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich
6. zaburzenia prawidłowej postawy - reedukacja posturalna
7. bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego
8. neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego
9. zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja)
Uwzględnienie podczas planowania terapii potrzeb ruchowych i problemów zgłaszanych przez chorego, przynosi wiele korzyści i czyni z PNF metodę przyjazną dla pacjenta.
Wskazania:
NEUROLOGICZNE:
1. przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu
2. wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi
3. wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu
4. stwardnienie rozsiane (SM)
5. choroba Parkinsona
ORTOPEDYCZNE
1. pacjenci pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci deficytu masy oraz siły mięśniowej
2. choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie, zaburzenia metaboliczne, zmiany zapalne)
3. złamania tkanki kostnej
4. uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek stawowych
5. zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich
6. zaburzenia prawidłowej postawy - reedukacja posturalna
7. bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego
8. neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego
9. zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja)
Uwzględnienie podczas planowania terapii potrzeb ruchowych i problemów zgłaszanych przez chorego, przynosi wiele korzyści i czyni z PNF metodę przyjazną dla pacjenta.
Korzyści z pracy z metodą PNF to
1. pozytywne rozpoczęcie terapii (z dala od faktycznego miejsca dysfunkcji) buduje w chorym, pomimo świadomości uszkodzenia, wiarę we własne siły i powodzenie ćwiczeń, stymulując do mobilizacji rezerw tkwiących w jego organizmie bez obawy o wystąpienie bólu
2. jasno określone, osiągalne cele, wpływają na pełną świadomość pacjenta podczas zabiegu
3. PNF znajduje funkcjonalne rozwiązania dla problemów ruchowych dnia codziennego pacjenta
4. wyjaśniając zasady wykonywania poszczególnych aktywności, chroni pacjenta przed samoistną, patologiczną kompensacją
5. uczy zmian pozycji oraz ruchów globalnych (np. poruszania się w obrębie łóżka, przesiadania się z wózka na toaletę), jakie wszyscy wykonujemy w życiu codziennym
6. ze względu na sumowanie się podczas terapii wielu bodźców odbieranych przez pacjenta, stanowi silną stymulację polisensoryczną (w ćwiczeniach aktywizowany jest wzrok, słuch, receptory dotyku, równowagi, czucia głębokiego i wiele innych)
7. metoda przyjazna dla pacjenta – oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji
8. wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką
9. możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji - zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych
10. wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego
11. duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych działań.
2. jasno określone, osiągalne cele, wpływają na pełną świadomość pacjenta podczas zabiegu
3. PNF znajduje funkcjonalne rozwiązania dla problemów ruchowych dnia codziennego pacjenta
4. wyjaśniając zasady wykonywania poszczególnych aktywności, chroni pacjenta przed samoistną, patologiczną kompensacją
5. uczy zmian pozycji oraz ruchów globalnych (np. poruszania się w obrębie łóżka, przesiadania się z wózka na toaletę), jakie wszyscy wykonujemy w życiu codziennym
6. ze względu na sumowanie się podczas terapii wielu bodźców odbieranych przez pacjenta, stanowi silną stymulację polisensoryczną (w ćwiczeniach aktywizowany jest wzrok, słuch, receptory dotyku, równowagi, czucia głębokiego i wiele innych)
7. metoda przyjazna dla pacjenta – oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji
8. wysoki poziom bezpieczeństwa terapii wynikający z integracji zabiegu z diagnostyką
9. możliwość pracy z chorym na każdym poziomie dysfunkcji - zabezpieczenie terapią wszelkich funkcji od ruchowych do wegetatywnych
10. wysoki poziom edukacji pacjenta, oparty na współuczestnictwie w planowaniu terapii oraz kontynuacji ćwiczeń w formie programu domowego
11. duża efektywność prowadzonej terapii, wynikająca z dokładnej analizy problemu i ukierunkowanych działań.
Metoda McKenziego
Jest to metoda diagnostyczna i lecznicza przeznaczona głównie dla osób cierpiących na bóle oraz schorzenia związane z kręgosłupem. W odróżnieniu od innych metod skupia się na usunięciu przyczyny bólu, a nie tylko na jego czasowym uśmierzeniu. Ponadto, po usunięciu przyczyny bólu, koncentruje się na profilaktyce i edukacji ruchowej, dzięki czemu pacjent uczy się jak w przyszłości samodzielnie radzić sobie z bólem. Metoda McKenziego została w pełni potwierdzona, licznymi badaniami naukowymi.
Wskazania:
Pacjenci z mechanicznymi uszkodzeniami kręgosłupa. Mechaniczne uszkodzenie to takie, gdzie objawy - ból, promieniowanie, pieczenie, mrowienie, drętwienie – potrafi chociaż na kilka minut w ciągu dnia wyciszyć się, zmniejszyć lub zniknąć. Obejmuje stany po urazach i wypadkach komunikacyjnych oraz po zabiegach operacyjnych na kręgosłupie, takie jak:
- urazy kończyn
- sztywności poranne
- zespoły bólowe odcinka szyjnego piersiowego oraz lędźwiowego kręgosłupa
- dyskopatia (zarówno w stanie ostrym jak i przewlekłym)
- rwa kulszowa i rwa ramienna
- zaburzenia mechaniki kręgosłupa
- zaburzenia w stawach obwodowych i kończyn
- leczenie dysfunkcji, które są następstwem: przyjmowania nieprawidłowych pozycji w życiu codziennym
- zmiany zwyrodnieniowe
Jeśli w ciągu dnia siedzisz, bądź stoisz przynajmniej przez 4-5 godzin, terapia ta będzie idealna dla Ciebie - nawet w formie samej edukacji i uświadomienia możliwego zabezpieczenia przed urazem.
Wskazania:
Pacjenci z mechanicznymi uszkodzeniami kręgosłupa. Mechaniczne uszkodzenie to takie, gdzie objawy - ból, promieniowanie, pieczenie, mrowienie, drętwienie – potrafi chociaż na kilka minut w ciągu dnia wyciszyć się, zmniejszyć lub zniknąć. Obejmuje stany po urazach i wypadkach komunikacyjnych oraz po zabiegach operacyjnych na kręgosłupie, takie jak:
- urazy kończyn
- sztywności poranne
- zespoły bólowe odcinka szyjnego piersiowego oraz lędźwiowego kręgosłupa
- dyskopatia (zarówno w stanie ostrym jak i przewlekłym)
- rwa kulszowa i rwa ramienna
- zaburzenia mechaniki kręgosłupa
- zaburzenia w stawach obwodowych i kończyn
- leczenie dysfunkcji, które są następstwem: przyjmowania nieprawidłowych pozycji w życiu codziennym
- zmiany zwyrodnieniowe
Jeśli w ciągu dnia siedzisz, bądź stoisz przynajmniej przez 4-5 godzin, terapia ta będzie idealna dla Ciebie - nawet w formie samej edukacji i uświadomienia możliwego zabezpieczenia przed urazem.
Świadczymy również rehabilitację po mastektomii, złamaniach kończyn.
Cena za jedną sesję rehabilitacyjną uzależniona jest od rodzaju fizjoterapii i wynosi od 65 zł do 130 zł.
Dojazd na terenie miasta Elbląga gratis.
Dojazd na terenie miasta Elbląga gratis.
